Romance

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ο αγρός μου (29/06/11)

Μία ημέρα ηλιόλουστη και φωτεινή..
Απάνθησμα των ομορφότερων ημερών..
Απάστράπτουσα σιγαλιά του μικρού κυκλάμινου του αγρού..
Φως εκ φωτός.. γεννά τον έρωτα και την Αγάπη.
και συ..
Ω εσύ..
της χαράς πηγή..
της ημέρας νόημα και της νυχτιάς ελπίδα.
Κάθεσαι στην μέση του αγρού και γύρω σου τα άνθη του κόσμου όλου.
Αναρωτιέσαι, θλίβεσαι, χαίρεσαι, αναπνέεις... Ζεις!
Ο ταξιδιάρης άνεμος που απ' αλλού ξεκίνησε,
παιχνιδίζει ανέμελα στα ξανθά μαλλιά σου.
Κουβαλά εικόνες.. Αρρώματα, έρωτες..
Πολιτισμούς ολάκερους κουβαλά...
Η μοίρα του...
Ω.. τι ευτυχία η μοίρα του!.. που χάιδεψε τα μαλλιά σου!
Κι όλα αυτά τα βλέπω στο μυαλό μου.
Πεντακάθαρα.. γιατί είσαι κι εσύ στον αγρό μου.
Χαλί ροδάνθιστο, σε όλες τις αποχρώσεις του πρασίνου.
..το κελάρισμα του νερού στο ρυάκι που περνά δίπλα σου.
Βάζεις το χέρι σου και πιάνεις τις στρογγυλεμένες από το ρεύμα πέτρες..
Ολόασπρες και γυαλιστερές.
Έφτασαν εκεί παρά την θέλησή τους.
Ήταν η μοίρα τους τέτοια...
Ω.. τι ευτυχία η μοίρα τους! Τις έφερε στα χέρια σου!
Τί ανέκφραστη χαρά! Τι ζωή!...
Κι ένας ουρανός!...
Ω!.. μα τί ουρανός αλήθεια..
καταγάλανος και ανέφελος!
Σπαρμένος με χιλιάδες ταξιδιάρικα λευκά πουλιά!
Και να!
Ένα απ' αυτά ακολούθησε το ένστικτο.. την μοίρα του!
Κατέβηκε ξεμακραίνοντας από τ' άλλα και κάθησε στα πόδια σου!
Ω.. τί ευτυχία η μοίρα του! Το έφερε κοντά σου!
Κι εγώ.. ταξιδευτής στο όνειρο..
Αθεράπευτα ρομαντικός... Σχεδόν αιθεροβατώ!...
Αλάργεψα από τα πολλά λόγια.
Αλάργεψα από τις μεθυστικές κολλακίες των ανόητων!
Αλαργεψα από την ζωή που μου πρόσφεραν οι άλλοι για να ζήσω...
Βρήκα τον εαυτό μου σ' αυτό το νέφαλο του γυρισμού.
Του αιώνιου γυρισμού... Εκεί που ανήκω...
και το μέρος που με περικλύει, βρίσκεται και στο μυαλό μου...
Το περικλύω κι εγώ!
Είναι ο αγρός μου..
Ο αλαργινός αγρός μου..
Η μοίρα μου...
Ω.. τί ευτυχία η μοίρα μου! Αναπνέεις στον αγρό μου!
Με τα κατάξανθα μαλλιά σου ελέυθερα..
Αναπνέεις στον αγρό μου!
Με τα μάτια σου ζωγραφίζεις ό,τι δεις!
Αναπνέεις τον αγρό μου!
Ακόμα και τον ίδιο τον αγρό μου ζωγραφίζεις!
Αναπνέεις τον αγρό μου!
Υπάρχεις!
Κι αλάργεψες κι εσύ...
Σε μονοπάτια επικίδυνα και θολά.
Ταξιδιάρα σαν τον άνεμο, σαν την πέτρα, σαν το πουλί, σαν εμένα..
Η μοίρα σου...
Ω... τί ευτυχία η μοίρα σου! Σ' έφερε στον αγρό μου!
Και στο τελευταίο "αχ" της νύχτας, λίγο πριν την σιγαλιά του Μορφέα,
σ' αυτό τ΄αλαργινό τελευταίο της νύχτας "αχ", ορίζεις την μελωδία!
..την μοίρα του!
Ω.. τί ευτυχία η μοίρα του! Το όρισες εσύ!
Μόνο εσύ..
Από πάντα εσύ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου